ابیات منتخب از شاعران بزرگ

[tracer_qm]

مولانا جلال الدین محمد بلخی




مثنوی

آدمی فربه شود از راه گوش
جانور فربه شود ازحلق و نوش



آدمی مخفی است در زیر زبان
این زبان پرده است بر درگاه جان

[aligh]

عین القضاه همدانی

کارم اندر عشق مشکل می شود
خان و مانم بر سر دل می شود
هر زمان گویم که بگریزم ز عشق
عشق پیش از من به منزل می شود

[مصطفی]

هوشنگ ابتهاج



برخیز دلا که دل به دلدار دهیم
جان را به جمال آن خریدار دهیم
این جان و دل و دیده پیِ دیدنِ اوست
جان و دل و دیده را به دیدار دهیم

[Arash72]

ای دوست قبولم کن وجانم بستان

مستم کن وز هر دو جهانم بستان

با هر چه دلم قرارگیرد بی تو

آتش به من اندر زن و آنم بستان

مولوی

[tracer_qm]

مولانا جلال الدین محمد بلخی

از محبت، نار نوری میشود
وز محبت، دیو حوری میشود

تا که احمق باقی است اندر جهان
مرد مفلس کی شود محتاج نان

[مصطفی]

نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد

حسن لرزید که صاحب نظری پیدا شد



اقبال لاهوری

[مصطفی]

وفا نکردی و کردم، خطا ندیدی و دیدم
شکستی و نشکستم، بُریدی و نبریدم

اگر ز خلق ملامت، و گر ز کرده ندامت
کشیدم از تو کشیدم، شنیدم از تو شنیدم

کی ام، شکوفه اشکی که در هوای تو هر شب
ز چشم ناله شکفتم، به روی شکوه دویدم

مرا نصیب غم آمد، به شادی همه عالم
چرا که از همه عالم، محبت تو گزیدم

چو شمع خنده نکردی، مگر به روز سیاهم
چو بخت جلوه نکردی، مگر ز موی سپیدم

بجز وفا و عنایت، نماند در همه عالم
ندامتی که نبردم، ملامتی که ندیدم

نبود از تو گریزی چنین که بار غم دل
ز دست شکوه گرفتم، بدوش ناله کشیدم

جوانی ام به سمند شتاب می شد و از پی
چو گرد در قدم او، دویدم و نرسیدم

به روی بخت ز دیده، ز چهر عمر به گردون
گهی چو اشک نشستم، گهی چو رنگ پریدم

وفا نکردی و کردم، بسر نبردی و بردم
ثبات عهد مرا دیدی ای فروغ امیدم؟

مهرداد اوستا

[عبدالرحمان]

ﻭ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﺭﻭﺯﻱ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ
ﻭ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺭﮒ هﺎ، ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻳﺨﺖ.
ﻭ ﺻﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﺍﺩ: ﺍﻱ ﺳﺒﺪﻫﺎﺗﺎﻥ ﭘﺮ ﺧﻮﺍﺏ! ﺳﻴﺐ ﺁﻭﺭﺩﻡ، ﺳﻴﺐ ﺳﺮﺥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ.
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ، ﮔﻞ ﻳﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﮔﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.
ﺯﻥ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺟﺬﺍﻣﻲ ﺭﺍ، ﮔﻮﺷﻮﺍﺭﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ.
ﮐﻮﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻍ!
ﺩﻭﺭﻩ ﮔﺮﺩﻱ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ، ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖ، ﺟﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ: ﺁﻱ ﺷﺒﻨﻢ، ﺷﺒﻨﻢ، ﺷﺒﻨﻢ. ﺭﻫﮕﺬﺍﺭﻱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ: ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺭﺍ، ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮑﻲ ﺍﺳﺖ، ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩﺵ.
ﺭﻭﻱ ﭘﻞ ﺩﺧﺘﺮﮐﻲ ﺑﻲ ﭘﺎﺳﺖ، ﺩﺏ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﻳﺨﺖ.
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺷﻨﺎﻡ، ﺍﺯ ﻟﺐ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﭼﻴﺪ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ، ﺍﺯ ﺟﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﮐﻨﺪ.
ﺭﻫﺰﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ: ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻲ ﺁﻣﺪ ﺑﺎﺭﺵ ﻟﺒﺨﻨﺪ!
ﻣﻦ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ، ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ، ﺩل ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ.
ﻭ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖ
ﺧﻮﺍﺏ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺯﻧﺠﺮﻩ ﻫﺎ. ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮎﻫﺎ، ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺩ.
ﮔﻠﺪﺍﻥ ﻫﺎ، ﺁﺏ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ، ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺒﺎﻥ، ﮔﺎﻭﺍﻥ، ﻋﻠﻒ ﺳﺒﺰ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻳﺨﺖ.
ﻣﺎﺩﻳﺎﻧﻲ ﺗﺸﻨﻪ، ﺳﻄﻞ ﺷﺒﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺧﺮ ﻓﺮﺗﻮﺗﻲ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ، ﻣﻦ ﻣﮕﺲ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ.
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﺳﺮ ﻫﺮ ﺩﻳﻮﺍﺭﻱ، ﻣﻴﺨﮑﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺎﺷﺖ.

[tracer_qm]

ﻭ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﺭﻭﺯﻱ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ
ﻭ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺭﮒ هﺎ، ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻳﺨﺖ.
ﻭ ﺻﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﺍﺩ: ﺍﻱ ﺳﺒﺪﻫﺎﺗﺎﻥ ﭘﺮ ﺧﻮﺍﺏ! ﺳﻴﺐ ﺁﻭﺭﺩﻡ، ﺳﻴﺐ ﺳﺮﺥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ.
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ، ﮔﻞ ﻳﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﮔﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.
ﺯﻥ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺟﺬﺍﻣﻲ ﺭﺍ، ﮔﻮﺷﻮﺍﺭﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ.
ﮐﻮﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻍ!
ﺩﻭﺭﻩ ﮔﺮﺩﻱ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ، ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖ، ﺟﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ: ﺁﻱ ﺷﺒﻨﻢ، ﺷﺒﻨﻢ، ﺷﺒﻨﻢ. ﺭﻫﮕﺬﺍﺭﻱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ: ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺭﺍ، ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮑﻲ ﺍﺳﺖ، ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩﺵ.
ﺭﻭﻱ ﭘﻞ ﺩﺧﺘﺮﮐﻲ ﺑﻲ ﭘﺎﺳﺖ، ﺩﺏ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﻳﺨﺖ.
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺷﻨﺎﻡ، ﺍﺯ ﻟﺐ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﭼﻴﺪ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ، ﺍﺯ ﺟﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﮐﻨﺪ.
ﺭﻫﺰﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ: ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻲ ﺁﻣﺪ ﺑﺎﺭﺵ ﻟﺒﺨﻨﺪ!
ﻣﻦ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ، ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ، ﺩل ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ، ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ.
ﻭ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖ
ﺧﻮﺍﺏ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺯﻧﺠﺮﻩ ﻫﺎ. ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮎﻫﺎ، ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺩ.
ﮔﻠﺪﺍﻥ ﻫﺎ، ﺁﺏ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ.
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ، ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺒﺎﻥ، ﮔﺎﻭﺍﻥ، ﻋﻠﻒ ﺳﺒﺰ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻳﺨﺖ.
ﻣﺎﺩﻳﺎﻧﻲ ﺗﺸﻨﻪ، ﺳﻄﻞ ﺷﺒﻨﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺧﺮ ﻓﺮﺗﻮﺗﻲ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ، ﻣﻦ ﻣﮕﺲ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ.
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﺳﺮ ﻫﺮ ﺩﻳﻮﺍﺭﻱ، ﻣﻴﺨﮑﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺎﺷﺖ.

خلیل جان میشه لطف کنی بفرمایید این نوشه از کیست ؟
متشکرم

[مصطفی]

خلیل جان میشه لطف کنی بفرمایید این نوشه از کیست ؟
متشکرم

با اجازه آقا خلیل

سهراب سپهری

[tracer_qm]

مولانا جلال الدین محمد بلخی

[tracer_qm]

خطاطی الکترونیکی

دوستان عزیز برای خطاطی و خوشنویسی الکترونیکی به سایت زیر مراجعه کنید

خطاطی و خوشنویسی آنلاین

[alman]

• 
  دعوی عشق زهر بوالهوسی می آید
  دست بر سر زدن از هر مگسی می آید
  اوست غواص که گوهر به کف آرد ورنه
  سیر این بحر ز هر خار و خسی می آید
  
  

[ehsan12fx]

افسوس که نامه جوانی طی شد / وان تازه بهار زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب / افسوس ندانم که کی آمد کی شد

[ehsan12fx]

بر من قلم قضا چو بی من رانند / پس نیک و بدش ز من چرا می دانند
دی بی من و امروز چو دی بی من و تو / فردا به چه حجتم به داور خوانند