Twitte
"تاجران تحریم" در وارد کردن دلارهای نفتی و غیر نفتی به کشور نیز سودهای هنگفتی می برند که نسل اندر نسل ، خوابش را هم نمی دیده اند. مافیای تحریم ، ساز و کارهایی در این میان دارد بدین گونه که 5 درصد از ارزش مالی کل قرارداد را می گیرد و دلار را به شیوه های خاص خود و از طرق غیر بانکی، به داخل می آورد
عصرایران ؛ جعفر محمدی* - از وقتی که رهبر معظم انقلاب ، تعبیر تاریخی " نرمش قهرمانانه " را بر اساس نامگذاری سال ها پیش خودشان بر کتاب "صلح امام حسن علیه السلام" مطرح کردند ، عده ای آشفته حال شده اند که مبادا گشایشی در روابط ایران و جهان پدید آید و "عزت،حکمت و مصلحت" نظام ، بهبود تعاملات بین المللی را هدفگذاری کند.
از این رو ، طی روزهای اخیر به وضوح می بینیم که عده ای با ادبیاتی به ظاهر انقلابی ولی با اهدافی که در زیر خواهیم گفت ، می کوشند با تحلیل و تفسرهای عجیب و غریب ، چنین وانمود کنند که هیچ بهبودی در روابط خارجی حاصل نمی شود و یا نباید حاصل شود. آنها ، حتی کتاب " صلح امام حسن(ع) ؛ پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ " که یادگار سال های دور رهبر معظم انقلاب است را عملاً سانسور می کنند تا کسی گمان نبرد که اشاره ظریف ایشان به "نرمش قهرمانانه" ، ناظر به همین "کتاب تاریخی" و آن "رویداد تاریخی" است.
اما چه کسانی از "نرمش قهرمانانه" و "بهبود روابط بین المللی ایران" رسماً واهمه دارند و عملاً در صدد سنگ اندازی در این مسیر هستند؟!
دسته اول ، برخی اشخاص و گروه های اپوزیسیون خارج نشین جمهوری اسلامی هستند که از بابت مخالفت با نظام ، از کشورهای میزبان پول می گیرند و امرار معاش می کنند. شغل آنها ، مخالف خوانی با جمهوری اسلامی است.
اگر روابط ایران با جهان و مشخصاً با غرب و آمریکا وارد فاز تنش زدایی و بهبود شود، "کاسبی اپوزیسیون" ، از رونق می افتد و کسی بابت شبکه های تلویزیونی ، سایت ها ، نطق ها ، همایش ها ، تجمعات و مشاوره های آنان ، پولی پرداخت نمی کند و آنان باید به دنبال "کار" باشند.
بدیهی است این گروه ها، تمام توان خود را برای جلوگیری از هر گونه تعاملی به کار می گیرند و حتی می کوشند با تفسیر "نرمش قهرمانانه" به عقب نشینی ، غرور طرف های ایرانی را تحریک و آنها را به عقب نشستن ترغیب کنند.
گروه دوم ، کشورهایی هستند که برندگان بزرگ تحریم ایرانند ؛ روسیه ، چین ، هند و امارات متحده عربی ، در رأس این کشورها هستند. فروش محصولات نامرغوب به ایران با قیمت دلخواه ،خرید ارزان و قسطی از ایران و نپرداختن پول نفت ، واسطه گری برای معاملات بین المللی ایران ، ماهی های بزرگی هستند که اینان از دریای تحریم ایران صید کرده اند. همین چند وقت پیش بود که مقامات هندی گفتند از بابت خرید نفت ایران به قیمت ارزان، بیش از 8 میلیارد دلار سود برده اند ، 8 میلیاردی که در شرایط عادی باید به ایران می رسید و حالا در جیب هندی هاست و البته رقم های درشت تری نیز به روس ها ، چینی ها و اماراتی ها رسیده است.
این کشورها ، از باب منافع ملی شان ، حتماً باید نگران سیاست "نرمش قهرمانانه" باشند و بکوشند در این مسیر ایجاد اخلال کنند. اسرائیل را نیز باید به این فهرست افزود که از منظر سیاسی و امنیتی خودش ، نگران بهبود وضعیت بین المللی ایران است.
گروه سوم ، اما در داخل کشور هستند. لابی روس ها ، چینی ها ، اماراتی ها و اخیراً هندی ها و نیز مافیاهای اقتصادی و دلالی که در این میان شکل گرفته اند ، سال هاست که "نان خور تحریم ها" هستند و به آن ، عادت کرده اند.
در شرایط عادی ، همه خریدهای خارجی ، به راحتی و با قیمت مشخص و طبق عرف تجارت بین المللی انجام می شود ولی وقتی پای تحریم به میان می آید ، از یک سو ، خریداران داخلی مانند کارخانه ها ، نیروگاه ها ، پتروشیمی ها و ... ، حاضرند برای یک قطعه ساده ، چندین برابر ارزش واقعی اش پول بپردازند (چرا که گاه یک پروژه چند میلیاردی ، به دلیل فقدان یک یا چند قطعه ، معطل می ماند) و از سوی دیگر ، تنها اشخاص و گروه های خاص می توانند از عهده وارد کردن کالاهای تحریمی بر آیند و عملاً بازرگانان عادی ، از گرودنه رقابت حذف می شوند.
طبیعی است که فروش کالای مثلاً یک میلیارد تومانی به 10 میلیارد تومان و حتی بیشتر، آن هم در شرایط بی رقیبی، برای این سوداگران بسیار خوشایند است و دوست ندارند ، اوضاع به حالت عادی برگردد و رانت شان کور شود.
این ها ، در وارد کردن دلارهای نفتی و غیر نفتی به کشور نیز سودهای هنگفتی می برند که نسل اندر نسل ، خوابش را هم نمی دیده اند.
می دانیم که به دلیل تحریم های مالی ، دلارهای حاصل از صادرات ایران ، به سختی به چرخه اقتصاد داخلی بر می گردد. مافیای تحریم ، ساز و کارهایی در این میان دارد بدین گونه که 5 درصد از ارزش مالی کل قرارداد را می گیرد و دلار را به شیوه های خاص خود و از طرق غیر بانکی، به داخل می آورد.
5 درصد در ارقام میلیارد دلاری تجارت خارجی ایران ، رقمی است نجومی و دل کندن از این "پول مفت و کلان" برای عاشقان تحریم ، همانند جان کندن است.
این ها ، برای این که "نرمش قهرمانانه" را تحریف و با بهبود روابط بین المللی کشور مخالفت کنند، هرگز نمی گویند: " در صورت هر گونه مصالحه و بهبود روابط بین المللی ایران ، منافع میلیاردی ما به خطر می افتد، پس همین گونه ادامه دهید و کار و کاسبی مان را از سکه نیندازید."
آنها برای حفظ منافع شان، از ادبیات موجه تری استفاده می کنند و دم از ارزش ها می زنند و می کوشند هر گونه مصالحه ای ، ولو در چارچوب منافع ملی را ، اقدامی علیه انقلاب و اسلام و کشور(!) معرفی کنند و هزینه تعامل را برای نظام - و نه فقط دولت - افزایش دهند.
اگر خوب گوش کنیم ، صدای این تاجران تحریم را که پشت نقاب ارزش ها پنهان شده اند ، بیشتر از هر زمان دیگری می شنویم که نگران تر از هر زمان دیگری اند.
*سردبیر عصرایران
عصرایران ؛ جعفر محمدی* - از وقتی که رهبر معظم انقلاب ، تعبیر تاریخی " نرمش قهرمانانه " را بر اساس نامگذاری سال ها پیش خودشان بر کتاب "صلح امام حسن علیه السلام" مطرح کردند ، عده ای آشفته حال شده اند که مبادا گشایشی در روابط ایران و جهان پدید آید و "عزت،حکمت و مصلحت" نظام ، بهبود تعاملات بین المللی را هدفگذاری کند.
از این رو ، طی روزهای اخیر به وضوح می بینیم که عده ای با ادبیاتی به ظاهر انقلابی ولی با اهدافی که در زیر خواهیم گفت ، می کوشند با تحلیل و تفسرهای عجیب و غریب ، چنین وانمود کنند که هیچ بهبودی در روابط خارجی حاصل نمی شود و یا نباید حاصل شود. آنها ، حتی کتاب " صلح امام حسن(ع) ؛ پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ " که یادگار سال های دور رهبر معظم انقلاب است را عملاً سانسور می کنند تا کسی گمان نبرد که اشاره ظریف ایشان به "نرمش قهرمانانه" ، ناظر به همین "کتاب تاریخی" و آن "رویداد تاریخی" است.
دسته اول ، برخی اشخاص و گروه های اپوزیسیون خارج نشین جمهوری اسلامی هستند که از بابت مخالفت با نظام ، از کشورهای میزبان پول می گیرند و امرار معاش می کنند. شغل آنها ، مخالف خوانی با جمهوری اسلامی است.
اگر روابط ایران با جهان و مشخصاً با غرب و آمریکا وارد فاز تنش زدایی و بهبود شود، "کاسبی اپوزیسیون" ، از رونق می افتد و کسی بابت شبکه های تلویزیونی ، سایت ها ، نطق ها ، همایش ها ، تجمعات و مشاوره های آنان ، پولی پرداخت نمی کند و آنان باید به دنبال "کار" باشند.
بدیهی است این گروه ها، تمام توان خود را برای جلوگیری از هر گونه تعاملی به کار می گیرند و حتی می کوشند با تفسیر "نرمش قهرمانانه" به عقب نشینی ، غرور طرف های ایرانی را تحریک و آنها را به عقب نشستن ترغیب کنند.
گروه دوم ، کشورهایی هستند که برندگان بزرگ تحریم ایرانند ؛ روسیه ، چین ، هند و امارات متحده عربی ، در رأس این کشورها هستند. فروش محصولات نامرغوب به ایران با قیمت دلخواه ،خرید ارزان و قسطی از ایران و نپرداختن پول نفت ، واسطه گری برای معاملات بین المللی ایران ، ماهی های بزرگی هستند که اینان از دریای تحریم ایران صید کرده اند. همین چند وقت پیش بود که مقامات هندی گفتند از بابت خرید نفت ایران به قیمت ارزان، بیش از 8 میلیارد دلار سود برده اند ، 8 میلیاردی که در شرایط عادی باید به ایران می رسید و حالا در جیب هندی هاست و البته رقم های درشت تری نیز به روس ها ، چینی ها و اماراتی ها رسیده است.
این کشورها ، از باب منافع ملی شان ، حتماً باید نگران سیاست "نرمش قهرمانانه" باشند و بکوشند در این مسیر ایجاد اخلال کنند. اسرائیل را نیز باید به این فهرست افزود که از منظر سیاسی و امنیتی خودش ، نگران بهبود وضعیت بین المللی ایران است.
گروه سوم ، اما در داخل کشور هستند. لابی روس ها ، چینی ها ، اماراتی ها و اخیراً هندی ها و نیز مافیاهای اقتصادی و دلالی که در این میان شکل گرفته اند ، سال هاست که "نان خور تحریم ها" هستند و به آن ، عادت کرده اند.
در شرایط عادی ، همه خریدهای خارجی ، به راحتی و با قیمت مشخص و طبق عرف تجارت بین المللی انجام می شود ولی وقتی پای تحریم به میان می آید ، از یک سو ، خریداران داخلی مانند کارخانه ها ، نیروگاه ها ، پتروشیمی ها و ... ، حاضرند برای یک قطعه ساده ، چندین برابر ارزش واقعی اش پول بپردازند (چرا که گاه یک پروژه چند میلیاردی ، به دلیل فقدان یک یا چند قطعه ، معطل می ماند) و از سوی دیگر ، تنها اشخاص و گروه های خاص می توانند از عهده وارد کردن کالاهای تحریمی بر آیند و عملاً بازرگانان عادی ، از گرودنه رقابت حذف می شوند.
طبیعی است که فروش کالای مثلاً یک میلیارد تومانی به 10 میلیارد تومان و حتی بیشتر، آن هم در شرایط بی رقیبی، برای این سوداگران بسیار خوشایند است و دوست ندارند ، اوضاع به حالت عادی برگردد و رانت شان کور شود.
این ها ، در وارد کردن دلارهای نفتی و غیر نفتی به کشور نیز سودهای هنگفتی می برند که نسل اندر نسل ، خوابش را هم نمی دیده اند.
می دانیم که به دلیل تحریم های مالی ، دلارهای حاصل از صادرات ایران ، به سختی به چرخه اقتصاد داخلی بر می گردد. مافیای تحریم ، ساز و کارهایی در این میان دارد بدین گونه که 5 درصد از ارزش مالی کل قرارداد را می گیرد و دلار را به شیوه های خاص خود و از طرق غیر بانکی، به داخل می آورد.
5 درصد در ارقام میلیارد دلاری تجارت خارجی ایران ، رقمی است نجومی و دل کندن از این "پول مفت و کلان" برای عاشقان تحریم ، همانند جان کندن است.
این ها ، برای این که "نرمش قهرمانانه" را تحریف و با بهبود روابط بین المللی کشور مخالفت کنند، هرگز نمی گویند: " در صورت هر گونه مصالحه و بهبود روابط بین المللی ایران ، منافع میلیاردی ما به خطر می افتد، پس همین گونه ادامه دهید و کار و کاسبی مان را از سکه نیندازید."
آنها برای حفظ منافع شان، از ادبیات موجه تری استفاده می کنند و دم از ارزش ها می زنند و می کوشند هر گونه مصالحه ای ، ولو در چارچوب منافع ملی را ، اقدامی علیه انقلاب و اسلام و کشور(!) معرفی کنند و هزینه تعامل را برای نظام - و نه فقط دولت - افزایش دهند.
اگر خوب گوش کنیم ، صدای این تاجران تحریم را که پشت نقاب ارزش ها پنهان شده اند ، بیشتر از هر زمان دیگری می شنویم که نگران تر از هر زمان دیگری اند.
*سردبیر عصرایران
نسخه چاپي
ارسال به دوستان
نظر