همه جیز اینجا پیدا میشه از مطالب جالب و خواندنی تا درد دل

[zoroaster]

درود منم اول از نیما دوم از نیما و سوم هم از نیمای عزیز تشکر میکنم و بعدشم از سایت پرسپولیس که مثل یک دانشگاه میمونه از اقا پیامم تشکر میکنم

[FundTrader]

همیشه هستند کسانی که نمیخواهند پرواز تو را ببینند !!!

تو به پرواز فکر کن , نه به انها ...

[shyazdi]

اين روزها خيلي نگران دوستاني هستم كه فشاري مضاعف ناخواسته آزارشان داده؛ روح لطيف شان را خراش مي دهد.
اين حقيقت در پست هاي كه مي نويسند هويداست كلماتي كه با جوهره درد و در فضاي غم انگيز و نا اميدانه به تحرير در مي آيد به نظرم فاصله گرفتن از كساني كه دوستشان داريم حتي اگر دوستمان ندارند ساده نيست.
گاه لازم است براي فراموشي خطاي ديگران اندك محبت هايشان را هم مرور كنيم هرچند فقط بخشيدن ديگران مهم نيست گاه بايد خود را ببخشيم و با جسم و جان خويش مهرباني كنيم
همه آدم هاي پيرامون ما كم و بيش داراي گرفتاري هاي هستندكمتر كسي صد در صد اوضاع را بر وفق مراد خويش مي بيند هنر ما تعاملي سازنده با محيط اطرافمان است كه در حد توان حصار هاي مرئي و نامرئي ان را بشكنيم و انجا كه از قدرت مان خارج است را به درستي مديريت نمائيم
باور كنيم كه همه ما در قفسيم ... فقط اضلاع بيروني قفس هايمان است كه با هم متفاوت است آنچه زندگي ما را معنا و مفهوم مي بخشد حجم تلاش و تجاربي ست كه در مكاره بازار روزگار به نقد جان مي خريم
نااميدي تير زهر آگيني است كه از پايمان مي اندازد تلاش كنيم اگر افتادن سرنوشت مختوم ماست " چون ميوه درخت در اوج كمال فرو افتيم و نه چون برگي زرد در انتهاي زوال"
سخن كوتاه كنم ؛شريعتي تعبيري دلنشين دارد:
" سرمايه هر دلي حرف هايست كه براي نگفتن دارد "
به گمانم اين تنها سرمايه ست كه متاع هيچ بازاري به خانه نمي آورد ؛ گاه نان سفره هم مي برد .اما هرچه در گنجينه دل مي ماند بيشتر جلا مي گيرد و بهتر قوام مي يابد تا روزي ؛در خلوتي ؛ در پس پرده افتاده و شرم فرو ريخته ای با ترنم اشكي دور از نگاه نامحرمان سر ريز شود آنجا چون حضرت حافظ بايد كه جامي طلبي ؛شايد آسوده شوي
سينه ما لامال درد است اي دريغا مرهمی
دل زتنهايي به جان آمد خدايا همدمي
چشم آسايش كه دارد از سپهر تيز رو
ساقيا جامي به من ده تا بياسايم دمي

[doke10]

با سلام :

چند روز پیش ملکی را برای اجاره به زوج جوانی دادم .مستاجر زمان عقد قرار داد به من گفت :این قسمت بود که ما ملک شما را اجاره کنیم .گفتم بلی

پس از 2 روز با ناراحتی تلفن کرد که ما از اینجا راضی نیستیم و میخواهیم برویم و کلی هم طلبکار بود .

به او گفتم شاید این هم قسمت باشد صبر کنید تا شخص دیگری پیدا کنم .ولی ظاهرا او انرا قسمت نمیداند .

زندگی سراپا رنج است .از داشته ها و نداشته ها از خواستنها و نخواستنها .بقول مرشد اعظم بهشت ان جائی است که هیچ ارزویی نباشد .

اگر خودمان را به رودخانه سرنوشت بسپاریم و نخواهیم در جهت مخالف شنا کنیم و دست از انتخاب برداریم چه بسا رنج زندگی پایان یابد .
متشکرم

[shyazdi]

---

فرا رسيدن محرم، ايام سوگوارى و شهادت عزيز زهرا
اقا اباعبدالله الحسين و هفتاد دو شقايق پرپرشده دشت کربلا ٬
ماه مصيبت و اسارت آل الله٬ برعزادارن حسينى تسليت باد.

[FundTrader]

اين روزها خيلي نگران دوستاني هستم كه فشاري مضاعف ناخواسته آزارشان داده؛ روح لطيف شان را خراش مي دهد.
اين حقيقت در پست هاي كه مي نويسند هويداست كلماتي كه با جوهره درد و در فضاي غم انگيز و نا اميدانه به تحرير در مي آيد به نظرم فاصله گرفتن از كساني كه دوستشان داريم حتي اگر دوستمان ندارند ساده نيست.
گاه لازم است براي فراموشي خطاي ديگران اندك محبت هايشان را هم مرور كنيم هرچند فقط بخشيدن ديگران مهم نيست گاه بايد خود را ببخشيم و با جسم و جان خويش مهرباني كنيم
همه آدم هاي پيرامون ما كم و بيش داراي گرفتاري هاي هستندكمتر كسي صد در صد اوضاع را بر وفق مراد خويش مي بيند هنر ما تعاملي سازنده با محيط اطرافمان است كه در حد توان حصار هاي مرئي و نامرئي ان را بشكنيم و انجا كه از قدرت مان خارج است را به درستي مديريت نمائيم
باور كنيم كه همه ما در قفسيم ... فقط اضلاع بيروني قفس هايمان است كه با هم متفاوت است آنچه زندگي ما را معنا و مفهوم مي بخشد حجم تلاش و تجاربي ست كه در مكاره بازار روزگار به نقد جان مي خريم
نااميدي تير زهر آگيني است كه از پايمان مي اندازد تلاش كنيم اگر افتادن سرنوشت مختوم ماست " چون ميوه درخت در اوج كمال فرو افتيم و نه چون برگي زرد در انتهاي زوال"
سخن كوتاه كنم ؛شريعتي تعبيري دلنشين دارد:
" سرمايه هر دلي حرف هايست كه براي نگفتن دارد "
به گمانم اين تنها سرمايه ست كه متاع هيچ بازاري به خانه نمي آورد ؛ گاه نان سفره هم مي برد .اما هرچه در گنجينه دل مي ماند بيشتر جلا مي گيرد و بهتر قوام مي يابد تا روزي ؛در خلوتي ؛ در پس پرده افتاده و شرم فرو ريخته ای با ترنم اشكي دور از نگاه نامحرمان سر ريز شود آنجا چون حضرت حافظ بايد كه جامي طلبي ؛شايد آسوده شوي
سينه ما لامال درد است اي دريغا مرهمی
دل زتنهايي به جان آمد خدايا همدمي
چشم آسايش كه دارد از سپهر تيز رو
ساقيا جامي به من ده تا بياسايم دمي

این پست هم لایک داره هم تشکر هم نقل قول که بگم حرف دل مارا زدی در این پست !

به نوبه خودم فرا رسیدن ماه سوگواری را به عزاداران حسینی تسلیت عرض میکنم.

ارادت

[Hamidreza]

[ali_mobayyen]

اين روزها خيلي نگران دوستاني هستم كه فشاري مضاعف ناخواسته آزارشان داده؛ روح لطيف شان را خراش مي دهد.
اين حقيقت در پست هاي كه مي نويسند هويداست كلماتي كه با جوهره درد و در فضاي غم انگيز و نا اميدانه به تحرير در مي آيد به نظرم فاصله گرفتن از كساني كه دوستشان داريم حتي اگر دوستمان ندارند ساده نيست.
گاه لازم است براي فراموشي خطاي ديگران اندك محبت هايشان را هم مرور كنيم هرچند فقط بخشيدن ديگران مهم نيست گاه بايد خود را ببخشيم و با جسم و جان خويش مهرباني كنيم
همه آدم هاي پيرامون ما كم و بيش داراي گرفتاري هاي هستندكمتر كسي صد در صد اوضاع را بر وفق مراد خويش مي بيند هنر ما تعاملي سازنده با محيط اطرافمان است كه در حد توان حصار هاي مرئي و نامرئي ان را بشكنيم و انجا كه از قدرت مان خارج است را به درستي مديريت نمائيم
باور كنيم كه همه ما در قفسيم ... فقط اضلاع بيروني قفس هايمان است كه با هم متفاوت است آنچه زندگي ما را معنا و مفهوم مي بخشد حجم تلاش و تجاربي ست كه در مكاره بازار روزگار به نقد جان مي خريم
نااميدي تير زهر آگيني است كه از پايمان مي اندازد تلاش كنيم اگر افتادن سرنوشت مختوم ماست " چون ميوه درخت در اوج كمال فرو افتيم و نه چون برگي زرد در انتهاي زوال"
سخن كوتاه كنم ؛شريعتي تعبيري دلنشين دارد:
" سرمايه هر دلي حرف هايست كه براي نگفتن دارد "
به گمانم اين تنها سرمايه ست كه متاع هيچ بازاري به خانه نمي آورد ؛ گاه نان سفره هم مي برد .اما هرچه در گنجينه دل مي ماند بيشتر جلا مي گيرد و بهتر قوام مي يابد تا روزي ؛در خلوتي ؛ در پس پرده افتاده و شرم فرو ريخته ای با ترنم اشكي دور از نگاه نامحرمان سر ريز شود آنجا چون حضرت حافظ بايد كه جامي طلبي ؛شايد آسوده شوي
سينه ما لامال درد است اي دريغا مرهمی
دل زتنهايي به جان آمد خدايا همدمي
چشم آسايش كه دارد از سپهر تيز رو
ساقيا جامي به من ده تا بياسايم دمي

زیباترین حکمت دوستی ، به یاد هم بودن است ، نه در کنار هم بودن . . .

ساحل افتاده گفت گر چه بسی زيستم

هيچ نه معلوم شد آه كه من كيستم
موج ز خود رفته ای، تيز خراميد و گفت
هستم اگر می روم گر نروم نيستم

[shyazdi]

درددلی با خدا

سلام آ خدا
خدايا! هدايتم كن! زيرا ميدانم كه گمراهي چه بلاي خطرناكي است.
خدايا! هدايتم كن! كه ظلم نكنم، زيرا ميدانم كه ظلم چه گناه نابخشودني است.
خدايا! نگذار دروغ بگويم، زيرا دروغ ظلم كثيفي است.
خدايا! محتاجم مكن كه تهمت به كسي بزنم، زيرا تهمت، خيانت ظالمانهاي است.
خدايا! ارشادم كن كه بيانصافي نكنم، زيرا كسي كه انصاف ندارد شرف ندارد.
خدايا! راهنمايم باش تا حق كسي را ضايع نكنم، كه بياحترامي به يك انسان، همانا كفر خداي بزرگ است.
خدايا! مرا از بلاي غرور و خودخواهي نجات ده، تا حقايق وجود را ببينم و جمال زيباي تو را مشاهده كنم.
خدايا! پستي دنيا و ناپايداري روزگار را هميشه در نظرم جلوهگرساز، تا فريب زرق و برق عالم خاكي، مرا از ياد تو دور نكند.
خدايا! من كوچكم، ضعيفم، ناچيزم، پركاهي در مقابل طوفانها هستم، به من ديدهاي عبرتبين ده، تا ناجيزي خود را ببينم و عظمت و جلال تو را براستي بفهمم و به درستي تسبيح كنم.
خدايا! دلم از ظلم و ستم گرفته است، تو را به عدالتت سوگند ميدهم كه مرا در زمره ستمگران و ظالمان قرار ندهي.
خدايا! ميخواهم فقيري بينياز باشم، كه جاذبههاي مادي زندگي، مرا از زيبايي و عظمت تو غافل نگرداند.
خدايا! خوش دارم گمنام و تنها باشم، تادر غوغاي كشمكشهاي پوچ مدفون نشوم.
خدايا! دردمندم، روحم از شدت درد ميسوزد، قلبم ميجوشد، احساسم شعله ميكشد، و بندبند وجودم از شدت درد صيحه ميزند، تو مرا در بستر مرگ آسايش بخش.
خسته ام، پير شدهام، دلشكستهام، نااميدم، ديگر آرزويي ندارم، احساس ميكنم كه اين دنيا ديگر جاي من نيست، با همه وداع ميكنم، و ميخواهم فقط با خداي خود تنها باشم.
خدايا! به سوي تو ميآيم، از عالم و عالميان ميگريزم، تو مرا در جوار رحمت خود سكني ده.

خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن
ز غمهای دگر غیر از غم عشقت رها کن
تو خود گفتی که در قلب شکسته خانه داری
شکسته قلب من جانا بعهد خود وفا کن

[Hamidreza]

[FundTrader]

[وفادار]

پیک پیکه اخره به سلامتی هرچی مادر
نوش

[mina]

پیک پیکه اخره به سلامتی هرچی مادر
نوش

نه به اون خاطره تاپیک ثارالله نه به این عرق خوری

[وفادار]

نه به اون خاطره تاپیک ثارالله نه به این عرق خوری

اقای مینا خانم
اگه چشماتونا باز کنیید اسم تاپیک(هرچی میخواد دل تنگت بگو...) پس اینم حرف دل منه
بعد از اون شما فوضول هستید یا خاک انداز؟
دارید فروم را خراب میکنیید
سفارشتون به ناظر و مدیر سایت شده
در اسرع وقت رسیدگی میشه
منتظر باش

[Azadi]

ماجرای آمدن «استفن آپیا»، فوتبالیست غنایی به ایران، به ظاهر موضوعی ورزشی است؛ اما آنچه وی به هنگام رفتن از کشور بر زبان آورد، بیش از آن که به دنیای فوتبال مربوط باشد، متوجه وزیر خارجه، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات، رئیس سازمان صدا و سیما و صد*ها مؤسسه*ای است که از بیت*المال درآمد به دست می*آورند تا ایران را به جهانیان معرفی کنند و سرانجام کسانی که احساس می*کنند در فضای مجازی به کشور کمکی بکنند و یا هر ایرانی دلسوزی!

داستان از ضعف*های خط میانی تیم فوتبال پرسپولیس آغاز می*شود که به *رغم هزینه*های فراوان اول فصل به علت ضعف در خط میانی، نتایج خوبی نگرفته و راهکار مشکل خود را در جذب بازیکنان جدیدی می*بیند که یکی از آنها، استفن آپیا فوتبالیستی غنایی است. لازم به توضیح هم نیست که غنا کشوری فقیر و آفریقایی است.

خلاصه آن که پرسپولیس و آقای آپیا، بنا به دلایل فنی و یا پزشکی و یا هر چیز دیگری به توافق نمی*رسند و وی که سابقه حضور در ایتالیا و ترکیه را دارد، عصر پنج*نبه از ایران می*رود.

جالب و البته تأسف*آور سخنان وی در گفت*وگو با خبرنگار سایت خبرآنلاین در هنگام خروج از کشورمان است که بخشی از آن از این قرار است:

«هنگام آمدن به ایران، باید صادقانه بگویم که شب اول در هتل گریه کردم. دلم برای خودم سوخت. پیش خودم می*گفتم چه تقدیری بود که باید به ایران بیایم. حتی به خانواده*ام هم گفتم که اگر با پرسپولیس قرارداد ببندم، شما را به آنجا نخواهم برد. حس خیلی بدی داشتم».