سخنان پندآموز

[mehr4u]

مرده ها می خندند؟

مرده ها می خندند و یا می گریند؟

تا حالا فكر كرده اید كه بین مرده ها و زنده ها چه تفاوتی وجود دارد؟؟؟

كدامشان برنده است زنده ها یا مرده ها؟؟؟

در جواب این سوالها چنین می توان گفت: آنها خیلی بیشتر از ما نسبت به خود و جهان پیرامونشان آگاهی دارند ومطمئنا پاسخ این سوال را بهتر از ما می دانند كه از كجا آمده اند و به كجا خواهند رفت و آمدنشان بهر چه بوده است.

چند فرق بزرگ بین زنده ها و مرده هاست:

1. شیطان دیگر كاری به مرده ها ندارد و نمی تواند منحرفشان كند، موانع پذیرش معاد از هوس ها گرفته تا حرص و طمع و شهوت از آنها دست برداشته ولی زنده ها هنوز مبتلا به موارد مذكور هستند .

2. علم مرده ها نسبت به ما یقینی تر و وسعتش نیز بیشتر است زیرا آنها به عالم برزخ علم دارند و بهتر از زنده ها نیز به عالم دنیا علم دارند .

3. زنده ها مبتلا به غفلت هستند در حالی كه مرده ها را لحظه ای غفلت فرا نمی گیرد .

4. آخرین فرق فرصت است،مرده ها دنیا را سپری كرده اند و به آنجا رسیده اند،به تعبیر دیگر آنها تایم مسابقه را گذرانده اند،یا بازنده هستند یا برنده،برنده هایشان خوشحال و خندان و بازنده هایشان نالان و گریان هستند بنابراین بازنده هایشان افسوس ها دارند، ولی انسانهای زنده در حال مسابقه هستند آنها هستند كه می توانند سخاوت یا شقاوت را در این نبرد بزرگ به اختیار خود،بدست آورند.

ولی با اینهمه خطاب مردگان به زنده ها این است:هر كس از شما بهتر بتواند موانع پذیرش معاد را بشناسد و بتواند آنها را از بین برده یا كنترل كند او در این مسابقه ی سعادت و شقاوت، پیروز تر خواهد بود.

التماس دعا

[ali_mobayyen]

مهمترين نكته در مورد انگيزه، ايجاد هدف است،
همواره بايد هدفي داشت

[ali_mobayyen]

سخنان بزرگان بازار


Edwin Lefèvre فكر كردن سودآور نيست٬ صبر كردن سودآور است.

J. Livermore
سود كردن بدون ريسك٬ تجربه بدون خطر و پاداش بدون كار غير ممكن است٬ همانطور كه زندگي بدون تولد غير ممكن است.

A.P. Gouthev

تنها در يك ذهن آرام است كه دريافت شايسته اي از جهان وجود دارد.

هانس مارگوليوس

اگر كسي اشتباه نميكرد ميتوانست دنيا را در يكماه به چنگ آورد. اما اگر كسي از اشتباهش درس نگيرد هيچ چيز دندانگيري نصيبش نميشود.

J. Livermore

دو جور احمق وجود دارد. احمق معمولي كه كارهاي اشتباه انجام ميدهد و احمق وال استريتي كه فكر ميكند هميشه بايد تريد كند.

Edwin Lefèvre

هوش تضمینی برای موفقیت در ترید نیست. دیسیپلین موفقیت را تضمین میکند.

[amir_haji]

بجای دشنام به تاریکی شمعی روشن کن

[piraste]

گاه می رویم تا برسیم.
کجایش را نمی *دانیم.
فقط می* رویم تا برسیم ...






بی خبر از آنکه همیشه رفتن راه رسیدن نیست.
گاه برای رسیدن باید نرفت، باید ایستاد و نگریست.
باید دید، شاید رسیده ای و ادامه دادن فقط دورت کند.
باید ایستاد و نگریست به مسیر طی شده ...






گاه رسیده ای و نمی* دانی
و گاه در ابتدای راهی و گمان می کنی رسیده ای
مهم رسیدن نیست، مهم آغاز است
که گاهی هیچ روی نمی دهد
و گاهی می شود بدون آنكه خواسته باشی!






پدرم می گفت تصمیم نگیر!
و اگر گرفتی آغاز را به تأخیر انداختن، نرسیدن است
اما گاهی آغاز نکردنِ یک مسیر بهترین راه رسیدن است






گاه حتی لازم است بعد از نمازت بنشینی و فکر کنی،
ببینی كه ورای باورهایت چیست؟
ترس یا اشتیاق یا حقیقت؟






گاهی هم درختی، گلی را آب بدهی، حیوانی را نوازش کنی و غذا بدهی؛
ببینی هنوز از طبیعت چیزی در وجودت هست یا نه؟






یا پای کامپیوترت نباشی، گوگل و یاهو و فلان را بی*خیال شوی
با خانواده ات دور هم بنشینید، یا گوش به درد دل رفیقت بدهی و
ببینی زندگی فقط همین صفحه نمایش و فضای مجازی نیست ...






شاید هم بخشی از حقوقت را بدهی به یک انسان محتاج تا ببینی
در تقسیم عشق در نهایت تو برنده ای یا بازنده؟






لازم است گاهی عیسی باشی
ایوب باشی
و بالاخره لازم است گاهی از خود بیرون آیی و
از فاصله ای دورتر به خودت بنگری و با خود بگویی:
سالها سپری شد تا آن شوم که اکنون هستم ...
آیا ارزشش را داشت؟






سپس کم کم یاد می *گیری
که حتی نور خورشید هم سوزاننده است اگر زیاد آفتاب بگیری
می آموزی كه باید در باغ خود گل پرورش دهی
نه آنكه منتظر کسی باشی تا برایت گلی بیاورد.
یاد می *گیری که می* توانی تحمل کنی که در خداحافظی محکم باشی
و یاد می گیری که بیش از آنكه تصور می كردی خودت و عمرت ارزش دارد

[مصطفی]

بار الها برای همسایه ای که نان مرا ربود ، نان

برای دوستی که قلب مرا شکست ، مهربانی

برای آنکه روح مرا آزرد ، بخشایش

و برای خویشتن خویش آگاهی وعشق میطلبم .


دکتر علی شریعتی

[مصطفی]

زندگي كوتاه تر از آن است كه شما بخواهيد وقت خود را صرف پريشاني و نگراني كنيد.

افلاطون

[مصطفی]

یكی از دارایی های شركت ما، "پندار آدمی" است. اگر شما همه ی ساختمان ها و زمین ها و انبار لوازم سخت افزار و سایر لوازم گرانبهای دیگر و هر آنچه لمس كردنی باشد را از ما بگیرید، هیچ پیشامدی برای ما رخ نخواهد داد؛ چرا كه ارزش شركت ما به نیروی اندیشه ی آدمی بستگی دارد و دیگر هیچ!

بیل گیتس

[مصطفی]

فرق آدم هاي موفق و ناموفق در آنچه كه دارند نيست، بلكه در اين است كه با توجه به امكانات و تجربه هاي خود، چه مي بينند و چه مي كنند.

آنتونی رابینز

[مسلم آل شبر]

قال النبی : اللهم بارک لنا فی الخبز و لا تفرق بیننا و بینه فلولا الخبز ما صلینا و لا صمنا و لا ادینا فرائض الله

پیامبر اکرم: خدیا به نان ما برکت بده و میان ما و نان جدایی نینداز که اگر نان نبود نه نماز میخواندیم و نه روزه میگرفتیم و نه واجبات خدا را انجام میدادیم!

[مصطفی]

در این دنیا از دو راه می توان موفق شد ؛ یا از هوش خود و یا از نادانی دیگران .

لابرویر

[مصطفی]

تجارت :

یعنی تبادل ارزش با ارزش

bussiness is exchange of value with value

همه چیز در عالم در حال تجارت است . ارزش را میدهد تا در قبال آن ارزش را دریافت نماید . ارزش مادی میدهد و معنوی می گیرد . معنوی میدهد مادی می گیرد . و یا اینکه مادی میدهد مادی می گیرد .به قول قدیمیها کسی برای رضای خدا موش نمی گیرد .خدا همیشه در حال تجارت با انسان است .تا چیزی به او ندهی چیزی نمی گیری. ادعونی استجب لکم .
نمی گوید من شما را اجابت میکنم و بعد دعا کنید . می گوید بخوان مرا تا اجابت کنم شما را . این همان تبادل ارزش با ارزش است .
اگر می خواهی سرد شوی بایستی گرما بدهی . پول میدهی تا غذا بخوری (ارزشی بنام پول در قبال ارزشی برای رفع گرسنگی ) .
کافی است از مادرتان بپرسید چرا شما را بدنیا آورده است ؟ پاسخ او نوعی جا به جایی ارزش را بیان خواهد کرد .

[مسلم آل شبر]

نَصوح مردى بود شبيه زنها ، صورتش مو نداشت و پستانهايى برجسته چون پستان زنها داشت و در حمام زنانه كار مى كرد. او سالیان متمادی بر این کار بود و از این راه هم امرار معاش می*کرد و همارضای شهوت. گرچه چندین بار به حکم وجدان توبه کرده بود اما هر بار اخگرشهوت، او را به کام خود اندر می*ساخت و كسى از وضع او خبر نداشت و آوازه تميزكارى و زرنگى او به گوش همه رسيده و زنان و دختران رجال دولت و اعيان و اشراف دوست داشتند كه وى آنها را دلاكى كند و از او قبلاً وقت مى گرفتند تا روزى در كاخ شاه صحبت از او به ميان آمد. دختر شاه مايل شد كه به حمام آمده و كار نَصوح را ببيند. نصوح جهت پذيرايى و خدمتگزارى اعلام آمادگى نمود ، سپس دختر شاه با چند تن از خواص نديمانش به اتفاق نصوح به حمام آمده و مشغول استحمام شد . از قضا گوهر گرانبهاى دختر پادشاه در آن حمام مفقود گشت ، از اين حادثه دختر پادشاه در غضب شده و به دو تن از خواصش دستور داد كه همه كارگران را تفتيش كنند تا شايد آن گوهر ارزنده پيدا شود . طبق اين دستور مأمورين ، كارگران را يكى بعد از ديگرى مورد بازديد خود قرار دادند، همين كه نوبت به نصوح رسيد با اينكه آن بيچاره هيچگونه خبرى از آن نداشت ، ولى از ترس رسوايى ، حاضر نـشد كه وى را تفتيش * كنند، لذا به هر طرفى كه مى رفتند تا دستگيرش كنند، او به طرف ديگر فرار مى كرد و اين عمل او سوء ظن دزدى را در مورد او تقويت مى كرد و لذا مأمورين براى دستگيرى او بيشتر سعى مى كردند. نصوح هم تنها راه نجات را در اين ديد كه خود را در ميان خزينه حمام پنهان كند، ناچار به داخل خزينه رفته و همين كه ديد مأمورين براى گرفتن او به خزينه آمدند و ديگر كارش از كار گذشته و الان است كه رسوا شود به خداى تعالى متوجه شد و از روى اخلاص توبه كرد در حالی که بدنش مثل بید می*لرزید با تمام وجود و با دلی شکسته خدا راطلبید و گفت: خداوندا گرچه بارها توبه*ام بشکستم، اما تو را به مقامستاری ات این بار نیز فعل قبیحم بپوشان تا زین پس گرد هیچ گناهی نگردم و از خدا خواست كه از اين غم و رسوايى نجاتش دهد . به مجرد اين كه نصوح توبه كرد، ناگهان از بيرون حمام آوازى بلند شد كه دست از اين بيچاره برداريد كه گوهر پيدا شد . پس از او دست برداشتند. و نصوح خسته و نالان شكر خدا به جا آورده و از خدمت دختر شاه مرخص * شد و به خانه خود رفت . او در این واقعه عیاناً لطف و عنایت ربانی را مشاهده کرد. این بود که بر توبه*اش ثابت*قدم ماند و فوراً از آن کار کناره گرفت. چند روزی از غیبت او در حمام سپری نشده بود که دختر شاه او را به کار درحمام زنانه دعوت کرد، ولی نصوح جواب داد که دستم علیل شده و قادر به دلاکی ومشت و مال نیستم، و دیگر هم نرفت. هر مقدار مالى كه از راه گناه تحصيل كرده بود در راه خدا به فقرا داد و چون زنان شهر از او دست بردار نبودند ، ديگر نمى توانست در آن شهر بماند و از طرفى نمى توانست راز خودش را به كسى اظهار كند، ناچار از شهر خارج و در كوهى كه در چند فرسخى آن شهر بود، سكونت اختيار نمود و به عبادت خدا مشغول گرديد . اتفاقاً شبى در خواب ديد كسى به او مى گويد : « اى نصـــوح ! چگونه توبه كرده اى و حال آنكه گوشت و پوست تو از فعل حرام روئيده شده است ؟ تو بايد چنان توبه كنى كه گوشتهاى حرام از بدنت بريزد . » همين كه از خواب بيدار شد با خودش قرار گذاشت كه سنگهاى گران وزن را حمل كند و به اين ترتيب گوشتهاى حرام تنش را آب كند . نصوح اين برنامه را مرتب عمل مى كرد تا در يكى از روزها همانطورى كه مشغول به كار بود، چشمش به ميشى افتاد كه در آن كوه چرا میكرد. از اين امر به فكر فرو رفت كه اين ميش از كجا آمده و از كيست ؟ تا عاقبت با خود انديشيد كه اين ميش قطعاً از شبانى فرار كرده و به اينجا آمده است ، بايستى من از آن نگهدارى كنم تا صاحبش پيدا شود و به او تسليمش نمايم . لذا آن ميش را گرفت و نگهدارى نمود و از همان علوفه و گياهان كه خود مى خورد ، به آن حيوان نيز مى داد و مواظبت مى كرد كه گرسنه نماند. خلاصه ميش زاد ولد كرد و نصوح از شير و عوائد ديگر آن بهره مند مى شد تا سرانجام كاروانى كه راه را گم كرده بود و مردمش از تشنگى مشرف به هلاكت بودند عبورشان به آنجا افتاد، همين كه نصوح را ديدند از او آب خواستند و او به جاى آب به آنها شير مى داد به طورى كه همگى سير شده و راه شهر را از او پرسيدند. وى راهى نزديك را به آنها نشان داده و آنها موقع حركت هر كدام به نصوح احسانى كردند و او در آنجا قلعه اى بنا كرده و چاه آبى حفر نمود و كم كم در آنجا منازلى ساخته و شهركى بنا نمود و مردم از هر جا به آنجا آمده و رحل اقامت افكندند و نصوح بر آنها به عدل و داد حكومت نموده و مردمى كه در آن محل سكونت اختيار كردند، همگى به چشم بزرگى به او مى نگريستند. رفته رفته ، آوازه خوبى و حسن تدبير او به گوش پادشاه آن عصر رسيد كه پدر آن دختر بود . از شنيدن اين خبر مشتاق ديدار او شده ، دستور داد تا وى را از طرف او به دربار دعوت كنند. همين كه دعوت شاه به نصوح رسيد، نپذيرفت و گفت : من كارى و نيازى به دربار شاه ندارم و از رفتن نزد سلطان عذر خواست . مأمورين چون اين سخن را به شاه رساندند، بسيار تعجب كرد و اظهار داشت حال كه او براى آمدن نزد ما حاضر نيست ما مى رويم كه او را و شهرك نوبنياد او را ببينيم . پس با خواص درباريانش به سوى محل نصوح حركت كرد، همين كه به آن محل رسيد به عزرائيل امر شد كه جان پادشاه را بگيرد، پس پادشاه در آنجا سكته كرد و نصوح چون خبردار شد كه شاه براى ملاقات و ديدار او آمده بود ، در مراسم تشييع او شركت و آنجا ماند تا او را به خاك سپردند و چون پادشاه پسرى نداشت ، اركان دولت مصلحت ديدند كه نصوح را به تخت سلطنت بنشانند. چنان كردند و نصوح چون به پادشاهى رسيد، بساط عدالت را در تمام قلمرو مملكتش گسترانيده و بعد با همان دختر پادشاه كه ذكرش رفت ، ازدواج كرد و چون شب زفاف و عروسى رسيد، در بارگاهش * نشسته بود كه ناگهان شخصى بر او وارد شد و گفت چند سال قبل ، ميش من گم شده بود و اكنون آن را نزد تو يافته ام ، مالم را به من رد كن . نصوح گفت : چنين است . دستور داد تا ميش را به او رد كنند، گفت چون ميش مرا نگهبانى كرده اى هرچه از منافع آن استفاده كرده اى ، بر تو حلال ولى بايد آنچه مانده با من نصف كنى . گفت : درست است و دستور داد تا تمام اموال منقول و غير منفول را با او نصف كنند. آن شخص گفت : بدان اى نصوح ، نه من شبانم و نه آن ميش است بلكه ما دو فرشته براى آزمايش تو آمده ايم . تمام اين ملك و نعمت اجر توبه راستين و صادقانه ات بود كه بر تو حلال و گوارا باد ، و از نظر غايب شدند . ----------------------- در خاتمه اين بحث نيز به روايتى از امام جعفر صادق عليه السلام اشاره مى شود كه به اهميت و اثرات توبه نصوح تأكيد دارد . معاوية بن وهب گويد ، شنيدم حضرت صادق (ع) مى فرمود : چون بنده ، توبه نصوح كند، خداوند او را دوست دارد و در دنيا و آخرت بر او پرده پوشى كند. من عرض كردم : چگونه بر او پرده پوشى كند؟ حضرت عليه السلام فرمود : هر چه از گناهان كه دو فرشته موكل بر او نوشته اند، از يادشان ببرد و به جوارح و اعضاى بدن او وحى فرمايد كه گناهان او را پنهان كنيد و به قطعه هاى زمين كه در آنجاها گناه كرده وحى فرمايد كه پنهان داريد، آنچه گناهان كه بر روى تو كرده است . پس ديدار كند خدا را هنگام ملاقات او و چيزى كه به ضرر او بر گناهانش گواهى دهد، نيست .(منبع : اصول كافى ، ج 4 ، ص 164)

[مسلم آل شبر]

ای آزادی،

تو را دوست دارم، به تو نیازمندم، به تو عشق می ورزم، بی تو زندگی دشواراست، بی تو من هم نیستم ؛ هستم ، اما من نیستم ؛ یک موجودی خواهم بود توخالی ، پوک ، سرگردان ، بی امید ، سرد ، تلخ ، بیزار ، بدبین ، کینه دار ، عقده دار ، بیتاب ، بی روح ، بی دل ، بی روشنی ، بی شیرینی ، بی انتظار ، بیهوده ، منی بی تو

یعنی هیچ! ...
ای آزادی، من از ستم بیزارم، از بند بیزارم، از زنجیر بیزارم، از زندان بیزارم، از حکومت بیزارم، از باید بیزارم، از هر چه و هر که تو را در بند می کشد بیزارم.

ای آزادی، چه زندان ها برایت کشیده ام !

و چه زندان ها خواهم کشید و چه شکنجه ها تحمل کرده ام و چه شکنجه ها تحمل خواهم کرد.

اما خود را به استبداد نخواهم فروخت، من پرورده ی آزادی ام، استادم علی است، مرد بی بیم و بی ضعف و پر صبر، و پیشوایم مصدق، مرد آزاد، مرد، که هفتاد سال برای آزادی نالید.

من هرچه کنند،جز در هوای تو دم نخواهم زد. اما،من به دانستن از تو نیازمندم،دریغ مکن،بگو هر لحظه کجایی چه می کنی؟ نا بدانم آن لحظه کجا باشم، چه کنم؟ ... دکتر علی شریعتی

[tabesh60]

کيست که شراب شرنگ آگين تو را نچشد؟ انسان چهره تو را ترسناک کرده از تو گريزان است فرشته تابناک را اهريمن خشمناک پنداشته! چرا از تو بيم و هراس دارد؟ چرا به تو نارو و بهتان مي*زند؟ تو پرتو درخشاني اما تاريکيت مي*پندارند تو سروش فرخنده شادماني هستي اما در آستانه تو شيون مي*کشند تو فرستاده سوگواري نيستي تو درمان دل*هاي پژمرده مي*باشي تو دريچه اميد به روي نا اميدان باز مي*کني تو از کاروان خسته و درمانده زندگاني ميهمان نوازي کرده آنها را از رنج راه و خستگي مي*رهاني تو سزاوار ستايش هستي تو زندگاني جاويدان داري...