Twitte
بدترین اتفاقی که ممکن است برای یک معامله گر بیفتد، این است که در حالی که زنجیره ای از معاملات سودآور را تجربه می کند، کنترل خود را از دست بدهد. این همان زمانی است که معامله کردن در بازار ارزهای خارجی شبیه به قمار کردن می شود. معامله گرانی که نمی دانند چه زمانی معاملات خود را متوقف کنند، ممکن است همه سرمایه خود را از دست بدهند. این همان اتفاقی است که به آن معامله خارج از ظرفیت (overtrading) می گوییم. معامله خارج از ظرفیت بزرگ ترین تهدید برای معامله گران است و مهم ترین دلیل از دست دادن سرمایه در بازار به حساب می آید.
علیرغم این واقعیت، تعداد زیادی از معامله گران همچنان به معاملات بیش از حد خود ادامه می دهند. این مسئله حتی در مورد کسانی که در طول یک روز معاملاتی خرید و فروش می کنند نیز صدق می کند. معامله گران خوب می دانند که چگونه فقط سودمندترین معاملات را انتخاب کنند و در نتیجه از ضررهای غیرضروری جلوگیری کنند. در واقع، معامله گران بسیار حرفه ای با توانایی خود در دانستن اینکه چه زمانی نباید معامله کنند، خود را از سایرین متمایز می کنند.
معامله بیش از حد بسیار گول زننده است، چون تشخیص زمان وقوع آن دشوار است. این شکل از معامله ممکن است به میزان قراردادهای معامله شده، فراوانی، تعداد موقعیت ها یا حتی صرف زمان زیادی برای دنبال کردن روندهای بازار اشاره داشته باشد.
معامله گران باتجربه به محض اینکه متحمل ضرر یا کاهش ارزش سهام شوند، حجم معاملات خود را کاهش می دهند. مقدار سرمایه گذاری برای یک ورودی معین باید با توجه به پیش بینی معقول بازده احتمالی آن تعیین شود. هیچ راه حل یکسانی برای همه معاملات وجود ندارد و از آنجایی که هر معامله منحصر به فرد است، باید به صورت جداگانه ارزیابی شود.
به طور کلی، دشوار است که با اطمینان مطلق بگوییم تعداد مطلوب قراردادهایی که باید معامله کنید، کدام است. با این وجود، هر بار که ممکن است، باید سعی کنید حداقل دو قرارداد را معامله کنید. نظریه اصلی این است که یک قرارداد برای جبران هزینه ها و قرارداد دیگری برای تأمین درآمد داشته باشید. معمولاً معامله تنها یک قرارداد مطلوب نیست، مگر اینکه در حال معامله گزینه های اختیاری باشید.
معامله گران روزانه که معمولاً پنج قرارداد را معامله می کنند، اگر اواخر عصر باشد، باید معاملات کمتری را در نظر بگیرند، دلیل آن این است که زمان کافی برای تکامل معامله وجود ندارد.
منبع
علیرغم این واقعیت، تعداد زیادی از معامله گران همچنان به معاملات بیش از حد خود ادامه می دهند. این مسئله حتی در مورد کسانی که در طول یک روز معاملاتی خرید و فروش می کنند نیز صدق می کند. معامله گران خوب می دانند که چگونه فقط سودمندترین معاملات را انتخاب کنند و در نتیجه از ضررهای غیرضروری جلوگیری کنند. در واقع، معامله گران بسیار حرفه ای با توانایی خود در دانستن اینکه چه زمانی نباید معامله کنند، خود را از سایرین متمایز می کنند.
معامله بیش از حد بسیار گول زننده است، چون تشخیص زمان وقوع آن دشوار است. این شکل از معامله ممکن است به میزان قراردادهای معامله شده، فراوانی، تعداد موقعیت ها یا حتی صرف زمان زیادی برای دنبال کردن روندهای بازار اشاره داشته باشد.
معامله گران باتجربه به محض اینکه متحمل ضرر یا کاهش ارزش سهام شوند، حجم معاملات خود را کاهش می دهند. مقدار سرمایه گذاری برای یک ورودی معین باید با توجه به پیش بینی معقول بازده احتمالی آن تعیین شود. هیچ راه حل یکسانی برای همه معاملات وجود ندارد و از آنجایی که هر معامله منحصر به فرد است، باید به صورت جداگانه ارزیابی شود.
به طور کلی، دشوار است که با اطمینان مطلق بگوییم تعداد مطلوب قراردادهایی که باید معامله کنید، کدام است. با این وجود، هر بار که ممکن است، باید سعی کنید حداقل دو قرارداد را معامله کنید. نظریه اصلی این است که یک قرارداد برای جبران هزینه ها و قرارداد دیگری برای تأمین درآمد داشته باشید. معمولاً معامله تنها یک قرارداد مطلوب نیست، مگر اینکه در حال معامله گزینه های اختیاری باشید.
معامله گران روزانه که معمولاً پنج قرارداد را معامله می کنند، اگر اواخر عصر باشد، باید معاملات کمتری را در نظر بگیرند، دلیل آن این است که زمان کافی برای تکامل معامله وجود ندارد.
منبع