Twitte
با اتریوم، راههای کاملاً جدیدی برای همکاری باز از طریق اینترنت ممکن شده است. به عنوان مثال، سازمان های خودمختار غیرمتمرکز را در نظر بگیرید، که نهادهایی هستند که توسط کد کامپیوتری، شبیه به یک برنامه کامپیوتری، کنترل می شوند.
یکی از اولین و جاه طلبانه ترین تلاش ها برای چنین سازمانی "DAO" بود. این سازمان از قراردادهای هوشمند پیچیده ای تشکیل شده بود که در بالای اتریوم اجرا می شدند و به عنوان یک صندوق سرمایه گذاری مستقل عمل می کردند. توکنهای DAO در یک ICO توزیع شدند و سهام مالکیت را همراه با حق رای به دارندگان توکن دادند.
با این حال، مدت زیادی پس از راهاندازی آن، عوامل مخرب از یک آسیبپذیری سوءاستفاده کردند و تقریباً یک سوم سرمایههای DAO را تحلیل بردند. شایان ذکر است که در آن زمان، 14 درصد از کل عرضه اتر در DAO انجام شده بود. نیازی به گفتن نیست که این رویدادی ویرانگر برای شبکه هنوز نوپای اتریوم بود.
پس از مدتی بررسی، زنجیر به سختی به دو زنجیره تبدیل شد. در یکی از این زنجیره ها، تراکنشهای مخرب عملاً برای بازگرداندن وجوه «برعکس» شدند– این زنجیره همان چیزی است که اکنون به عنوان بلاک چین اتریوم شناخته میشود. زنجیره اصلی، جایی که این تراکنشها معکوس نشدند، و تغییر ناپذیری حفظ شد، اکنون به عنوان اتریوم کلاسیک شناخته میشود.
این رویداد یادآور خطرات این فناوری بود، و اینکه چگونه سپردن کد مستقل با مقادیر زیادی ثروت می تواند نتیجه معکوس داشته باشد. همچنین نمونه جالبی از این است که چگونه تصمیم گیری جمعی در یک محیط باز می تواند چالش های مهمی ایجاد کند. با نادیده گرفتن آسیبپذیریهای امنیتی، DAO به خوبی پتانسیل قراردادهای هوشمند را در امکان همکاری بدون اعتماد در مقیاس بزرگ از طریق اینترنت نشان داد.
منبع
یکی از اولین و جاه طلبانه ترین تلاش ها برای چنین سازمانی "DAO" بود. این سازمان از قراردادهای هوشمند پیچیده ای تشکیل شده بود که در بالای اتریوم اجرا می شدند و به عنوان یک صندوق سرمایه گذاری مستقل عمل می کردند. توکنهای DAO در یک ICO توزیع شدند و سهام مالکیت را همراه با حق رای به دارندگان توکن دادند.
با این حال، مدت زیادی پس از راهاندازی آن، عوامل مخرب از یک آسیبپذیری سوءاستفاده کردند و تقریباً یک سوم سرمایههای DAO را تحلیل بردند. شایان ذکر است که در آن زمان، 14 درصد از کل عرضه اتر در DAO انجام شده بود. نیازی به گفتن نیست که این رویدادی ویرانگر برای شبکه هنوز نوپای اتریوم بود.
پس از مدتی بررسی، زنجیر به سختی به دو زنجیره تبدیل شد. در یکی از این زنجیره ها، تراکنشهای مخرب عملاً برای بازگرداندن وجوه «برعکس» شدند– این زنجیره همان چیزی است که اکنون به عنوان بلاک چین اتریوم شناخته میشود. زنجیره اصلی، جایی که این تراکنشها معکوس نشدند، و تغییر ناپذیری حفظ شد، اکنون به عنوان اتریوم کلاسیک شناخته میشود.
این رویداد یادآور خطرات این فناوری بود، و اینکه چگونه سپردن کد مستقل با مقادیر زیادی ثروت می تواند نتیجه معکوس داشته باشد. همچنین نمونه جالبی از این است که چگونه تصمیم گیری جمعی در یک محیط باز می تواند چالش های مهمی ایجاد کند. با نادیده گرفتن آسیبپذیریهای امنیتی، DAO به خوبی پتانسیل قراردادهای هوشمند را در امکان همکاری بدون اعتماد در مقیاس بزرگ از طریق اینترنت نشان داد.
منبع