با وجود تمام پتانسیل هایی که دارد، اتریوم در حال حاضر محدودیت های قابل توجهی دارد. ما قبلاً در مورد موضوع مقیاس پذیری صحبت کرده ایم. به طور خلاصه، اگر اتریوم بخواهد ستون فقرات سیستم مالی جدید باشد، باید بتواند تراکنش های بسیار بیشتری را در هر ثانیه پردازش کند. با توجه به ماهیت توزیع شده شبکه، حل این مشکل بسیار دشوار است و توسعه دهندگان اتریوم سال ها در مورد آن فکر می کردند.
از یک طرف، برای اینکه شبکه به اندازه کافی غیرمتمرکز بماند، باید محدودیت هایی اعمال شود. هر چه الزامات برای کارکرد یک گره بیشتر باشد، تعداد شرکت کنندگان کمتر خواهد بود و شبکه متمرکزتر می شود. بنابراین، افزایش تعداد تراکنشهایی که اتریوم میتواند پردازش کند، میتواند یکپارچگی سیستم را تهدید کند، چون بار روی گرهها را نیز افزایش میدهد.
انتقاد دیگری که به اتریوم (و سایر ارزهای رمزنگاری اثبات کار) وارد میشود این است که انرژی بسیار زیادی مصرف میکند. برای اینکه بلاکی را با موفقیت به بلاک چین الحاق کنند، آنها باید استخراج کنند. برای ایجاد یک بلوک به این روش، آنها باید به سرعت محاسباتی را انجام دهند که مقادیر زیادی برق مصرف می کند.
برای رفع محدودیتهای بالا، مجموعهای از اصلاحات پیشنهاد شدهاند که در مجموع به عنوان اتریوم 2.0 (یا ETH 2.0) شناخته میشوند. پس از عرضه کامل، ETH 2.0 باید عملکرد شبکه را تا حد زیادی بهبود بخشد.
منبع
از یک طرف، برای اینکه شبکه به اندازه کافی غیرمتمرکز بماند، باید محدودیت هایی اعمال شود. هر چه الزامات برای کارکرد یک گره بیشتر باشد، تعداد شرکت کنندگان کمتر خواهد بود و شبکه متمرکزتر می شود. بنابراین، افزایش تعداد تراکنشهایی که اتریوم میتواند پردازش کند، میتواند یکپارچگی سیستم را تهدید کند، چون بار روی گرهها را نیز افزایش میدهد.
انتقاد دیگری که به اتریوم (و سایر ارزهای رمزنگاری اثبات کار) وارد میشود این است که انرژی بسیار زیادی مصرف میکند. برای اینکه بلاکی را با موفقیت به بلاک چین الحاق کنند، آنها باید استخراج کنند. برای ایجاد یک بلوک به این روش، آنها باید به سرعت محاسباتی را انجام دهند که مقادیر زیادی برق مصرف می کند.
برای رفع محدودیتهای بالا، مجموعهای از اصلاحات پیشنهاد شدهاند که در مجموع به عنوان اتریوم 2.0 (یا ETH 2.0) شناخته میشوند. پس از عرضه کامل، ETH 2.0 باید عملکرد شبکه را تا حد زیادی بهبود بخشد.
منبع