Twitte
عطش برای طلا سابقه ای طولانی دارد و هیچ نشانه ای از کاهش آن به چشم نمی خورد. ارزش ماندگار این فلز بیش از هر چیز به دلیل کمبود آن است: این فلز فقط یک 500000000م پوسته زمین را تشکیل می دهد. ما میتوانیم تمام طلاهای استخراج شده را در مکعبی با اضلاع تنها 22 متر قرار دهیم.
طلا میلیاردها سال پیش در اثر انفجارهای هسته ای در داخل یا بین ستاره ها ایجاد شد. برخی از ذخایر از زمان شکل گیری زمین در هسته زمین وجود داشته اند. برخی دیگر توسط سیارک ها به سطح سیاره کوبیده شدند. در نهایت در زیر کوه ها مدفون شد، به زیر دریاها راه یافت و در امتداد آبراه های سراسر جهان پراکنده شد. بر اساس برآوردهای فعلی، حدود 50000 تن طلا (به ارزش بیش از 2 میلیارد پوند) هنوز یافت نشده است.
یک شمش استاندارد طلا، که چگالی آن تقریباً دو برابر سرب است، حدود 12 کیلوگرم وزن دارد. طلا، اگرچه سنگین است، اما به طرز شگفت انگیزی انعطاف پذیر است. یک اونس از آن را می توان در سیمی به طول پنج مایل کشید، یا آن را به ورقی صد برابر نازکتر از کاغذ تبدیل کرد. بر خلاف اکثر مواد، طلا دچار خوردگی، زنگ زدگی یا تجزیه نمی شود. این باعث می شود تا بی نهایت قابل بازیافت باشد: یعنی به راحتی می توانید طلایی که زمانی متعلق به شاه سلیمان یا کلئوپاترا بوده است را مجددا استفاده کنید.
بسیاری از جوامع باستانی معتقد بودند که این فلزی الهی است. مصریان آن را «گوشت خدایان» و اینکاها آن را «عرق» یا «اشک» خورشید می نامیدند. این پیوندهای خورشیدی ناپدید نشده اند: نماد شیمیایی ما برای طلا، Au، از کلمه لاتین aurum می آید که از aurora به معنای "سپیده دم" گرفته شده است.
از توت عنخ آمون تا میداس، آگوست دوم لهستان تا لوئیس پادشاه خورشید، حاکمان ترجیح دادند پیرامون خود را با طلا احاطه کنند، چون سطوح درخشان بی وقفه آن استعاره مناسبی از جاودانگی است. به همین دلیل است که بیش از 2000 سال پیش، طلا به نوزادی در آخور اهدا شد- نوزادی که برخلاف آفتاب صبحگاهی، بعداً از مردگان برخاست.
تاریخ مملو از بقایای کسانی است که برای کشف طلا تلاش کردند و بیشتر اوقات شکست خوردند. فاتحان اسپانیایی مبالغ هنگفتی را خرج کردند و در جستجوی الدورادو، جایی که گفته می شد طلا به اندازه آب فراوان است، مقادیر زیادی خون در آمریکای جنوبی ریختند.
دیگران سعی کردند در آزمایشگاه ها طلا را بسازند. اشتیاق برای به دست آوردن طلا نیروی محرکه کیمیاگری بود که هزاران سال بر علم و فلسفه در بخشهایی از جهان تسلط داشت. کیمیاگران به دنبال یافتن «سنگ جادو» بودند- مادهای معجزهآسا که معتقد بودند به آنها در تبدیل فلزات پایه به طلا کمک میکند.
دانشمندان معاصر در جایی موفق شده اند که اجداد کیمیاگر آنها شکست خورده اند. در طول ۴۰ سال گذشته، شتابدهندههای ذرات و راکتورهای هستهای برای انجام کاری که ستارگان غولپیکر میلیاردها سال پیش انجام میدادند، مورد استفاده قرار گرفتهاند: تبدیل اتمهای بیسموت، پلاتین و جیوه به مقادیر ناچیزی طلا.
تولید تنها یک اونس طلا از این طریق یک کادریلیون دلار هزینه دارد.
منبع
طلا میلیاردها سال پیش در اثر انفجارهای هسته ای در داخل یا بین ستاره ها ایجاد شد. برخی از ذخایر از زمان شکل گیری زمین در هسته زمین وجود داشته اند. برخی دیگر توسط سیارک ها به سطح سیاره کوبیده شدند. در نهایت در زیر کوه ها مدفون شد، به زیر دریاها راه یافت و در امتداد آبراه های سراسر جهان پراکنده شد. بر اساس برآوردهای فعلی، حدود 50000 تن طلا (به ارزش بیش از 2 میلیارد پوند) هنوز یافت نشده است.
یک شمش استاندارد طلا، که چگالی آن تقریباً دو برابر سرب است، حدود 12 کیلوگرم وزن دارد. طلا، اگرچه سنگین است، اما به طرز شگفت انگیزی انعطاف پذیر است. یک اونس از آن را می توان در سیمی به طول پنج مایل کشید، یا آن را به ورقی صد برابر نازکتر از کاغذ تبدیل کرد. بر خلاف اکثر مواد، طلا دچار خوردگی، زنگ زدگی یا تجزیه نمی شود. این باعث می شود تا بی نهایت قابل بازیافت باشد: یعنی به راحتی می توانید طلایی که زمانی متعلق به شاه سلیمان یا کلئوپاترا بوده است را مجددا استفاده کنید.
بسیاری از جوامع باستانی معتقد بودند که این فلزی الهی است. مصریان آن را «گوشت خدایان» و اینکاها آن را «عرق» یا «اشک» خورشید می نامیدند. این پیوندهای خورشیدی ناپدید نشده اند: نماد شیمیایی ما برای طلا، Au، از کلمه لاتین aurum می آید که از aurora به معنای "سپیده دم" گرفته شده است.
از توت عنخ آمون تا میداس، آگوست دوم لهستان تا لوئیس پادشاه خورشید، حاکمان ترجیح دادند پیرامون خود را با طلا احاطه کنند، چون سطوح درخشان بی وقفه آن استعاره مناسبی از جاودانگی است. به همین دلیل است که بیش از 2000 سال پیش، طلا به نوزادی در آخور اهدا شد- نوزادی که برخلاف آفتاب صبحگاهی، بعداً از مردگان برخاست.
تاریخ مملو از بقایای کسانی است که برای کشف طلا تلاش کردند و بیشتر اوقات شکست خوردند. فاتحان اسپانیایی مبالغ هنگفتی را خرج کردند و در جستجوی الدورادو، جایی که گفته می شد طلا به اندازه آب فراوان است، مقادیر زیادی خون در آمریکای جنوبی ریختند.
دیگران سعی کردند در آزمایشگاه ها طلا را بسازند. اشتیاق برای به دست آوردن طلا نیروی محرکه کیمیاگری بود که هزاران سال بر علم و فلسفه در بخشهایی از جهان تسلط داشت. کیمیاگران به دنبال یافتن «سنگ جادو» بودند- مادهای معجزهآسا که معتقد بودند به آنها در تبدیل فلزات پایه به طلا کمک میکند.
دانشمندان معاصر در جایی موفق شده اند که اجداد کیمیاگر آنها شکست خورده اند. در طول ۴۰ سال گذشته، شتابدهندههای ذرات و راکتورهای هستهای برای انجام کاری که ستارگان غولپیکر میلیاردها سال پیش انجام میدادند، مورد استفاده قرار گرفتهاند: تبدیل اتمهای بیسموت، پلاتین و جیوه به مقادیر ناچیزی طلا.
تولید تنها یک اونس طلا از این طریق یک کادریلیون دلار هزینه دارد.
منبع