Twitte
مطالب زیادی در مورد نظریه های جدید اقتصادی مطرح می شوند که مهم هستند، اما درک آنها مشکل است. حتی بسیاری از افرادی که چنین نظریاتی را مطرح می کنند، به درستی آنها را درک نمی کنند. به همین دلیل است که آنها نمی توانند هیچگاه به خوبی هر چیزی را توضیح دهند. اما یک حقیقت اقتصادی اصلی که همه آن را به خوبی درک می کنند، این است که ما روز به روز فقیرتر می شویم.
چطور می توان فهمید که فقیرتر می شویم؟ زمانی که شما پول کافی برای خرید چیزهایی که می خواهید را نداشته باشید، به این معنی است که قدرت خرید آن را ندارید. هیچ چیز مثل تورم مردم آمریکا را فقیر نکرده است.
اخیراً، آمارهای مربوط به تورم منتشر شده است. بر اساس شاخص قیمت مصرف کننده (CPI)، در دوازده ماه گذشته، تورم در ایالات متحده تا 7% رشد داشته است. این رقم بسیار بالایی است. مشکل این است که رقم واقعی بسیار بدتر از این است. به همین دلیل است که شاخص قیمت مصرف کننده به خوبی وضعیت معاش در ایالات متحده را نشان نمی دهد. در واقع، این شاخص به درستی هزینه های زندگی را ارزیابی نمی کند.
نسبت دادن ارقام نسبی به دسته های مختلف کالاها مستلزم مجموعه پیچیده ای از فرمول ها است که برخی از آنها به درستی و برخی دیگر برای گمراه کردن شما طراحی شده اند. به عنوان مثال، شاخص قیمت مصرف کننده ارزیابی خوبی در مورد هزینه زندگی در ایالات متحده ارائه نمی دهد.
مثلا، قیمت بنزین را در نظر بگیرید. در شاخص قیمت مصرف کننده، قیمت بنزین کمتر از 4% از کل مقدار هزینه شده برای کالاها را به خود اختصاص می دهد. اگر کسی در منهتن زندگی کند، این رقم می تواند واقع گرایانه باشد. اما اگر دارای اتومبیلی هستید و هر روز چندین کیلومتر را با آن طی می کنید تا به سر کار خود بروید، این رقم منطقی نیست. چون هزینه بنزین بخشی بیشتری از مخارج شما را شامل می شود. و این موارد در شاخص قیمت مصرف کننده نادیده گرفته می شوند. برای درک این مسئله لازم نیست که اقتصاددان باشید.
پس این ارقام به هیچ وجه دقیق نیستند. اما این ارقام توسط کسانی مورد استفاده می گیرند که ما آنها را افرادی باهوش می دانیم. بنابراین، باید از خود بپرسید که آیا این ارقام دقیق هستند؟
شاخص قیمت مصرف کننده جنبه منفی سیاست های اقتصادی دولت را ارزیابی می کند. فرض کنید که تعداد زیادی اسکناس چاپ می کنید و می خواهید بدهی های خود را با آن تسویه کنید. اگر چنین کاری انجام دهید، ارزش پول خود را کاهش داده اید. این مسئله باعث ایجاد تورم و فقیرتر شدن مردم در طول زمان می شود. اما شاخص قیمت مصرف کننده باعث می شود تا این تاثیرات محسوس نباشند. این شاخص به رهبران بی سواد کمک می کند تا افتضاحی که باعث بروز آن شده اند را مخفی کنند.
ارقام غیرواقعی به اقتصاددانان حقه باز امکان می دهد تا داستانی غیرواقعی را در مورد آن چه در واقع برای ایالات متحده در حال اتفاق افتادن است را روایت کنند. و به راستی، آنها چنین کاری انجام می دهند. آیا اقتصاددانان عقیده دارند که تنگناهای ناشی از این تورم موقتی خواهد بود؟ آنها عقیده دارند که مسئله تورم ماهیتی موقتی دارد. این اقتصاددانان تاثیرات تورم را گذرا می دانند.
در این میان، آخرین فردی که مشخص شد بسیار باهوش است، جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، است. پس از هفته ها که مورد تمسخر قرار گرفت، او دیدگاه خود در مورد موقتی بودن تورم را اصلاح کرد. او دیگر از واژه "موقتی" برای توصیف تورم استفاده نکرده است.
تنها یک راه دقیق برای ارزیابی تورم وجود دارد که برخی هنوز آن را نشناخته اند. تنها کافی است که از خود بپرسیم، هزینه زندگی در ایالات متحده، در مقایسه با یک سال گذشته، چقدر تغییر کرده است؟ چندان پیچیده نیست. با یک حساب ساده، خواهید دید که ارقام حقیقی مربوط به افزایش تورم، بسیار فراتر از 7 درصدی است که دولت این کشور ادعا کرده است.
برای مثال، در سال گذشته، قیمت اتومبیل کارکرده تا بیش از 30% افزایش یافته است. قیمت گوشت 21%، نفت خام 55%، گندم 37%، شکر 33%، روغن پالم 43%، و قهوه 108% افزایش داشته است. اهل خوردن برشتوک در وعده صبحانه هستید؟ قیمت جو 114% بیشتر شده است. این همان اعدادی است که مردم ایالات متحده روی اتیکت قیمت های سوپرمارکت ها شاهد هستند. علاوه بر تورم معمول، مصرف کنندگان با تورمی گسترده روبرو هستند که همان واژه ای است که اقتصاددانان در مورد کوچک تر شدن سبد مصرف کنندگان از آن استفاده می کنند. یعنی شرکت ها در مقابل هزینه یکسان، کالای کمتری به شما می فروشند. آیا اخیراً شکلات خریده اید؟ بسیاری از مردم ایالات متحده متوجه کوچک تر شدن اندازه شکلات ها در یک سال گذشته شده اند. و این مسئله تنها مربوط به کالاهایی می شود که شما خریداری می کنید.
بیشتر مردم در ایالات متحده داخل خانه زندگی می کنند و هزینه زندگی در خانه به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. برای مثال، هزینه اجاره مسکن در جنوب کالیفرنیا در یک سال گذشته سه برابر شده است. مهاجرت مردم از لس آنجلس و اورنج به امپراطوری درونی در جستجوی مسکن ارزان قیمت یکی از دلایل رونق بازار مسکن و افزایش اجاره بها بوده است. برخی از صاحبان املاک نرخ اجاره بهای خود را در سال گذشته تا بیش از سه برابر افزایش داده اند. برای مثال، آپارتمانی که اجاره بهای آن در سال گذشته 800 دلار در ماه بوده است، اکنون با 2600 دلار در هر ماه اجاره داده می شود. فضا تغییری نکرده است، اما اجاره آن بیش از سه برابر افزایش یافته است.
همه این تورم را درک کرده اند، چون نادیده گرفتن آن غیرممکن است. مردم آمریکا شاهد عوارض جانبی تورم در بودجه خود هستند. هزینه خانوارهای متوسط 500 دلار بیش از میزانی است که در سال گذشته می پرداخته اند. پس بایدن چطور ادعا می کند که تورم ایالات متحده 7% است.
یکی از گروه هایی که هرگز به این ارقام اعتماد نکردند، سرمایه گذاران هستند. آنها شاخص قیمت مصرف کننده را در نظر نمی گیرند و دقیقاً می دانند که تورم چقدر می تواند خطرناک باشد. به همین دلیل است که آنها در دارایی های امن سرمایه گذاری می کنند. این مسئله در همه جا صادق است.
میانگین قیمت فروش خانه های موجود در بوستون تگزاس در یک سال گذشته 33.5% افزایش داشته است. میانگین قیمت فروش یک واحد آپارتمانی در اطراف میامی تا حدود 21% افزایش یافته است.
پیش از این، قیمت املاک به شدت افزایش یافته بود. چرا چنین اتفاقی افتاده است؟ ساده است، سرمایه گذاران دچار هراس شده اند. قیمت سهام را در نظر بگیرید. در سال گذشته، S&P 500 28% افزایش داشته است. اگر به دنبال یافتن ارقام واقعی تورم هستید، این ارقام تا حد زیادی به رقم حقیقی نزدیک تر است.
اگر به پول به عنوان ابزاری برای امرار معاش فکر می کنید، حقیقتا در مورد اقتصاد و ارزش دلار می اندیشید. ارزش رمزارزها را در نظر بگیرید. رمزارزها به عنوان دارایی هایی امن برای حفظ ارزش سرمایه در برابر تورم شناخته می شوند. مردم بیت کوین می خرند و به این نتیجه رسیده اند که دلار دیگر دارایی امنی نیست. در نتیجه، ارزش بیت کوین در سال گذشته 164% افزایش داشت.
اینها تغییرات وحشتناکی است که در اقتصاد ایالات متحده روی داده اند. خطری بزرگ تر از این اقتصاد این کشور را مورد تهدید قرار نمی دهد.
منبع
چطور می توان فهمید که فقیرتر می شویم؟ زمانی که شما پول کافی برای خرید چیزهایی که می خواهید را نداشته باشید، به این معنی است که قدرت خرید آن را ندارید. هیچ چیز مثل تورم مردم آمریکا را فقیر نکرده است.
اخیراً، آمارهای مربوط به تورم منتشر شده است. بر اساس شاخص قیمت مصرف کننده (CPI)، در دوازده ماه گذشته، تورم در ایالات متحده تا 7% رشد داشته است. این رقم بسیار بالایی است. مشکل این است که رقم واقعی بسیار بدتر از این است. به همین دلیل است که شاخص قیمت مصرف کننده به خوبی وضعیت معاش در ایالات متحده را نشان نمی دهد. در واقع، این شاخص به درستی هزینه های زندگی را ارزیابی نمی کند.
نسبت دادن ارقام نسبی به دسته های مختلف کالاها مستلزم مجموعه پیچیده ای از فرمول ها است که برخی از آنها به درستی و برخی دیگر برای گمراه کردن شما طراحی شده اند. به عنوان مثال، شاخص قیمت مصرف کننده ارزیابی خوبی در مورد هزینه زندگی در ایالات متحده ارائه نمی دهد.
مثلا، قیمت بنزین را در نظر بگیرید. در شاخص قیمت مصرف کننده، قیمت بنزین کمتر از 4% از کل مقدار هزینه شده برای کالاها را به خود اختصاص می دهد. اگر کسی در منهتن زندگی کند، این رقم می تواند واقع گرایانه باشد. اما اگر دارای اتومبیلی هستید و هر روز چندین کیلومتر را با آن طی می کنید تا به سر کار خود بروید، این رقم منطقی نیست. چون هزینه بنزین بخشی بیشتری از مخارج شما را شامل می شود. و این موارد در شاخص قیمت مصرف کننده نادیده گرفته می شوند. برای درک این مسئله لازم نیست که اقتصاددان باشید.
پس این ارقام به هیچ وجه دقیق نیستند. اما این ارقام توسط کسانی مورد استفاده می گیرند که ما آنها را افرادی باهوش می دانیم. بنابراین، باید از خود بپرسید که آیا این ارقام دقیق هستند؟
شاخص قیمت مصرف کننده جنبه منفی سیاست های اقتصادی دولت را ارزیابی می کند. فرض کنید که تعداد زیادی اسکناس چاپ می کنید و می خواهید بدهی های خود را با آن تسویه کنید. اگر چنین کاری انجام دهید، ارزش پول خود را کاهش داده اید. این مسئله باعث ایجاد تورم و فقیرتر شدن مردم در طول زمان می شود. اما شاخص قیمت مصرف کننده باعث می شود تا این تاثیرات محسوس نباشند. این شاخص به رهبران بی سواد کمک می کند تا افتضاحی که باعث بروز آن شده اند را مخفی کنند.
ارقام غیرواقعی به اقتصاددانان حقه باز امکان می دهد تا داستانی غیرواقعی را در مورد آن چه در واقع برای ایالات متحده در حال اتفاق افتادن است را روایت کنند. و به راستی، آنها چنین کاری انجام می دهند. آیا اقتصاددانان عقیده دارند که تنگناهای ناشی از این تورم موقتی خواهد بود؟ آنها عقیده دارند که مسئله تورم ماهیتی موقتی دارد. این اقتصاددانان تاثیرات تورم را گذرا می دانند.
در این میان، آخرین فردی که مشخص شد بسیار باهوش است، جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، است. پس از هفته ها که مورد تمسخر قرار گرفت، او دیدگاه خود در مورد موقتی بودن تورم را اصلاح کرد. او دیگر از واژه "موقتی" برای توصیف تورم استفاده نکرده است.
تنها یک راه دقیق برای ارزیابی تورم وجود دارد که برخی هنوز آن را نشناخته اند. تنها کافی است که از خود بپرسیم، هزینه زندگی در ایالات متحده، در مقایسه با یک سال گذشته، چقدر تغییر کرده است؟ چندان پیچیده نیست. با یک حساب ساده، خواهید دید که ارقام حقیقی مربوط به افزایش تورم، بسیار فراتر از 7 درصدی است که دولت این کشور ادعا کرده است.
برای مثال، در سال گذشته، قیمت اتومبیل کارکرده تا بیش از 30% افزایش یافته است. قیمت گوشت 21%، نفت خام 55%، گندم 37%، شکر 33%، روغن پالم 43%، و قهوه 108% افزایش داشته است. اهل خوردن برشتوک در وعده صبحانه هستید؟ قیمت جو 114% بیشتر شده است. این همان اعدادی است که مردم ایالات متحده روی اتیکت قیمت های سوپرمارکت ها شاهد هستند. علاوه بر تورم معمول، مصرف کنندگان با تورمی گسترده روبرو هستند که همان واژه ای است که اقتصاددانان در مورد کوچک تر شدن سبد مصرف کنندگان از آن استفاده می کنند. یعنی شرکت ها در مقابل هزینه یکسان، کالای کمتری به شما می فروشند. آیا اخیراً شکلات خریده اید؟ بسیاری از مردم ایالات متحده متوجه کوچک تر شدن اندازه شکلات ها در یک سال گذشته شده اند. و این مسئله تنها مربوط به کالاهایی می شود که شما خریداری می کنید.
بیشتر مردم در ایالات متحده داخل خانه زندگی می کنند و هزینه زندگی در خانه به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. برای مثال، هزینه اجاره مسکن در جنوب کالیفرنیا در یک سال گذشته سه برابر شده است. مهاجرت مردم از لس آنجلس و اورنج به امپراطوری درونی در جستجوی مسکن ارزان قیمت یکی از دلایل رونق بازار مسکن و افزایش اجاره بها بوده است. برخی از صاحبان املاک نرخ اجاره بهای خود را در سال گذشته تا بیش از سه برابر افزایش داده اند. برای مثال، آپارتمانی که اجاره بهای آن در سال گذشته 800 دلار در ماه بوده است، اکنون با 2600 دلار در هر ماه اجاره داده می شود. فضا تغییری نکرده است، اما اجاره آن بیش از سه برابر افزایش یافته است.
همه این تورم را درک کرده اند، چون نادیده گرفتن آن غیرممکن است. مردم آمریکا شاهد عوارض جانبی تورم در بودجه خود هستند. هزینه خانوارهای متوسط 500 دلار بیش از میزانی است که در سال گذشته می پرداخته اند. پس بایدن چطور ادعا می کند که تورم ایالات متحده 7% است.
یکی از گروه هایی که هرگز به این ارقام اعتماد نکردند، سرمایه گذاران هستند. آنها شاخص قیمت مصرف کننده را در نظر نمی گیرند و دقیقاً می دانند که تورم چقدر می تواند خطرناک باشد. به همین دلیل است که آنها در دارایی های امن سرمایه گذاری می کنند. این مسئله در همه جا صادق است.
میانگین قیمت فروش خانه های موجود در بوستون تگزاس در یک سال گذشته 33.5% افزایش داشته است. میانگین قیمت فروش یک واحد آپارتمانی در اطراف میامی تا حدود 21% افزایش یافته است.
پیش از این، قیمت املاک به شدت افزایش یافته بود. چرا چنین اتفاقی افتاده است؟ ساده است، سرمایه گذاران دچار هراس شده اند. قیمت سهام را در نظر بگیرید. در سال گذشته، S&P 500 28% افزایش داشته است. اگر به دنبال یافتن ارقام واقعی تورم هستید، این ارقام تا حد زیادی به رقم حقیقی نزدیک تر است.
اگر به پول به عنوان ابزاری برای امرار معاش فکر می کنید، حقیقتا در مورد اقتصاد و ارزش دلار می اندیشید. ارزش رمزارزها را در نظر بگیرید. رمزارزها به عنوان دارایی هایی امن برای حفظ ارزش سرمایه در برابر تورم شناخته می شوند. مردم بیت کوین می خرند و به این نتیجه رسیده اند که دلار دیگر دارایی امنی نیست. در نتیجه، ارزش بیت کوین در سال گذشته 164% افزایش داشت.
اینها تغییرات وحشتناکی است که در اقتصاد ایالات متحده روی داده اند. خطری بزرگ تر از این اقتصاد این کشور را مورد تهدید قرار نمی دهد.
منبع